ایران پروژه ایران پایانامه

مقاله آلودگی محیطزیست در صنایع پتروشیمی (بررسی موردی: واحد 1 آمونیاک پتروشیمی رازی) در pdf دارای 12 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله آلودگی محیطزیست در صنایع پتروشیمی (بررسی موردی: واحد 1 آمونیاک پتروشیمی رازی) در pdf کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله آلودگی محیطزیست در صنایع پتروشیمی (بررسی موردی: واحد 1 آمونیاک پتروشیمی رازی) در pdf ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله آلودگی محیطزیست در صنایع پتروشیمی (بررسی موردی: واحد 1 آمونیاک پتروشیمی رازی) در pdf :

سال انتشار: 1393
محل انتشار: اولین کنفرانس ملی آلودگی های محیط زیست با محوریت زمین پاک
تعداد صفحات: 12
نویسنده(ها):
محمد عجم – دانشجوی کارشناسی ارشد-عمران گرایش محیط زیست – دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
علیرضا احسان زاده – دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست – گروه محیط زیست دانشگاه یزد
مجید احتشامی – هیئت علمی واستادیار دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
سجاد بهرامی – دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست – گروه محیط زیست دانشگاه یزد

چکیده:
واحد تولید آمونیاک در صنایع پتروشیمی یکی از زیر شاخه های پتروشیمی محسوب می گردد که با توجه به فوائد و مزایای فراوان، در تولید آلودگی در بخش های مختلف محیط زیست دخیل می باشد. در این پژوهش که مبتنی بر مستندات موجود و بررسی واحدهای پتروشیمی تولید آمونیاک کشور انجام گردیده است در ابتدا فرایند تولید آمونیاک مورد بررسی قرار گرفته و سپس براساس آن نسبت به شناسایی منابع تولید آلودگی هوا و آب اقدام گردید. نتایج نشان داده که منابع عمده تولید آلودگی هوا در واحد تولید آمونیاک سولفورزدایی از گاز طبیعی، ریفرمینگ اولیه و ثانویه، جداسازی دیاکسیدکربن از گاز سنتز، متانیتور و سنتز آمونیاک از منابع تولید آلودگی هوا و آب می باشد. عمده ترین گازهای آلاینده تولیدی شامل CO ,Sox ,NOx ,CO2 ,HC ,NH3 و ذرات معلق و ترکیبات آلی فرار می باشند. در نهایت به منظور کنترل و کاهش آلاینده های تولیدی در طرح های تولید آمونیاک راهکارهایی از قبیل کنترل کننده های منطقی برنامه پذیر، سیستم کنترل غیرمتمرکز (توزیع شده)، استفاده از مشعل های با سیستم تزریق بخار، احتراق با هوای اضافه کمتر و تعیین نسبت مناسب سوخت-هوا، تعیین ارتفاع مناسب دودکش، استفاده از سیستم های اسکرابر و فیلترهای جاذب آلودگی، بازگرداندن گازهای تهویه به پروسه تولید، مکان یابی مناسب جهت ایجاد واحد های آمونیاک، انتخاب لیسانس و تکنولوژی برتر امکان خسارت های محیط زیستی را به کمترین مقدار خواهد رساند.

کلمات کلیدی :